Als ik het weet, hoef ik niets te zeggen.
Als ik iets zeg, weet ik het niet.

Ik doe de luiken dicht en sluit me af
Ik dim het licht en verzacht mijn scherpte
Ik ontwar mijn knopen en ben als het stof op mijn weg.
Daar is de diepste Eenheid.

Zo wordt ik niet bepaald door liefde of afkeer
Door succes of verlies
Door lof of kwaadsprekerij
Zo ben ik waardig in deze wereld.

Toelichting: Over verlichting, het goddelijke, de Ene wordt veel gesproken, maar daar gaat het niet om. In die woorden kun je het toch niet vangen: het is enkel te vinden door alle voorstellingen overboord te zetten en je ontspannen naar binnen te keren. Daar is de Eenheid te vinden.

Lao Zi raad ons aan om naar binnen te keren. Op een bijzondere manier is dat wat de Japanse kunstenaar Yayoi Kusama ons laat ervaren in haar Infinity Mirror Rooms. Wanneer de deuren & luiken van de kamer dicht zijn, ervaar je Oneindigheid;  misschien ook wel Eenheid.

 

 

Volgend vers