In den beginne was er het Ene:
De Hemel kreeg het Ene en was helder
De Aarde kreeg het Ene en was in ruste
De geesten kreeg het Ene en waren heilig
Het dal kreeg het Ene en was gevuld
De tienduizend dingen kreeg het Ene en waren vol leven
Prinsen en edelen kreeg het Ene en waren leiders van hun rijk.
Alles dankzij het Ene.

Immers:
Zonder helderheid scheurt de Hemel,
Zonder rust raakt de Aarde uit evenwicht
Zonder heiligheid lossen de geesten op
Zonder vulling wordt het dal een woestenij
Zonder leven sterven de tienduizend dingen uit
Zonder het Ene zijn prinsen en edelen geen leiders meer.

Nederigheid is de basis voor leiderschap, de basis voor hoog is laag
Dus noemen prinsen en edelen zich “de Wees”, “de Eenzame” of ‘onwaardig’.
Zo laten zij de nederige basis voor leiderschap zien, niet?
Want de hoogste roem is geen roem.
Wees liever een eenvoudige steen dan glanzend jade.

Toelichting: Dit hoofdstuk heeft een eenvoudige richtlijn: koester het Ene, in de wereld en jezelf. Dat is de kern van De, van innerlijke kracht. Het maakt je helder, brengt rust en leven. Voor onze huidige wereld is een heldere lucht en rust op aarde niet overbodig.

Als er één prins was die helder en nederig was, dan is het Le petit prince van Antoine de St.-Exupéry.
Hij zag het goed: On ne voit bien qu’avec le coeur. L’essentiel est invisible pour les yeux.
(Men ziet slechts goed met het hart. Het echt belangrijke kan men met de ogen niet zien.)

Volgend vers