Ik wil de wereld beheersen,
Ik wil dat mijn wil geschiedde,
Maar zo werkt het niet

Want de wereld vaart haar eigen koers, volgens een goddelijk kompas
Haar sturen of tegenhouden is niet nodig en niet mogelijk
Want als ik ga sturen, loopt ze op de klippen
En als ik haar tegenhoud, dan verlies ik haar.

Soms leid ik, soms volg ik
Soms ben ik vurig, soms ben ik koel,
Soms ben ik sterk, soms ben ik zwak
Soms win ik en soms verlies ik.

Ik zie mijn uitersten en mijn overdaad, maar volg ze niet.

Toelichting:  Dit is een van mijn lievelingshoofdstukken. Voor mij een van de kernboodschappen van Lao-tse. In het derde couplet heb ik de dualiteiten op mijzelf betrokken, in lijn met de rest van mijn tekst. Het is echter ook goed om dit zo te lezen dat het over verschillende mensen gaat.
Dan wordt het:
Sommigen leiden nu eenmaal, anderen volgen
Sommigen zijn vurig, anderen koel,
Sommigen zijn sterk, anderen zwak
Sommigen winnen, anderen verliezen.
Ook dat kun je niet sturen.

“Als je gaat sturen loopt ze op de klippen.”
Een van de beroemdste verbeeldingen van zo’n schipbreuk is ‘Het vlot van de Medusa’ van Théodore Géricault. Het geeft de wanhoop weer na een schipbreuk en de (valse) hoop als er een schip aan de horizon verschiint.
In 1819 werd het schilderij gezien als een politieke aanklacht, tegen de onbekwaamheid van de kapitein en mogelijk ook tegen de slavernij. Het schilderij hangt nu in het Louvre.

Anderhalve eeuw later schreef Annie MG Schmidt het  lied ‘Schipbreukeling‘ met als refrein:
Schipbreukeling, schipbreukeling
Wat een mieze, mieze, miezerig bestaan
Schipbreukeling, schipbreukeling
Midden op de oceaan

 

Volgend vers