Als mensen de dood niet vrezen,
dan zijn ze voor de dood(straf) niet bang.
Als mensen de dood wel vrezen,
en we straffen een enkele misdadiger met de dood,
wie zou het dan nog wagen?

De mensen vrezen de dood,
omdat er een meester-beul is die doodt.
Als wij diens plaats innemen,
hakken wij zelf met het bijltje van de meester-houthakker.
Bijna iedereen snijdt zich daarbij lelijk in de vingers.

Toelichting: in de eerste zin wordt beschreven wat er gebeurt als leiders dood en verderf zaaien. In alle andere gevallen moet je de strafuitvoering aan de beul laten.
Sommige vertalers schrijven Meester-Beul en Meester-Houthakker. Daarmee krijgt die zin een andere lading. Ik wilde dat open laten.

Er zijn weinig kunstwerken die zo indringend het moment van de beul en de dood vastleggen als het schilderij “De derde mei in Madrid” of “De executies” van Francisco Goya. Met dergelijke executies sloeg Napoleon en zijn generaal Murat in 1808 een opstand van het volk in Madrid neer.
Nog steeds wordt zijn El 3 de mayo en Madrid gezien als een van de meest indrukwekkende aanklachten tegen militair geweld uit de westerse kunstgeschiedenis.

Volgend vers